Οι ομιλητές τόνισαν ότι το ΚΚΕ (μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ θα δώσουν μαζί την πολιτική μάχη των εκλογών της 20ής Σεπτέμβρη με κοινό ψηφοδέλτιο σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της χώρας, κόντρα στους εκβιασμούς της «μοιραίας υποταγής» αλλά και ενάντια στις ξαναζεσταμένες αυταπάτες. Tο κοινό εκλογικό σχήμα «θέλει να αναδείξει μιαν άλλη κατεύθυνση για το λαϊκό και εργατικό κίνημα: την κατεύθυνση της ενίσχυσης των αγώνων, της συγκρότησης ενός πλατιού μετώπου αντίστασης και διεκδίκησης, για την ανατροπή των μνημονίων, παλιών και νέων, για την ανατροπή της επίθεσης του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου».
Ο Θόδωρος Φωτόπουλος σημείωσε ότι ο εκλογικός συνδυασμός μιλάει για τους αναγκαίους αγώνες της εποχής μας. Κοντολογίς το μεγάλο ζήτημα είναι η επόμενη μέρα, το μεγάλο ζήτημα είναι πώς θα μπορέσουν οι εργαζόμενοι να οργανώσουν ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης για να αποκρούσουν την αντιλαϊκή κυβερνητική επέλαση και να υπερασπίσουν αποτελεσματικά τα δικά τους συμφέροντα. «Είμαστε Αντιιμπεριαλιστές, Αντικαπιταλιστές και Αντιρεβιζιονιστές» και αυτή μας η ταυτότητα καθορίζει και τις κατευθύνσεις και την πάλη μας για μια Ελλάδα ειρηνική, δημοκρατική, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική» σημείωσε ο ομιλητής.
Η Αγγελική Φατούρου τόνισε ότι «η κόκκινη» ψήφος των Μ-Λ δεν είναι ούτε ίδια ούτε ίσης βαρύτητας με τα ελαφρολαϊκά ψέματα, με τα εύκολα ακούσματα, με τις υποσχέσεις και τις συνήθειες χρόνων. Είναι καθαρό βόλι που στοχεύει ψηλά και μακριά. «Εμείς μιλάμε για τον ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση, το μακρύ αγώνα, τη λαϊκή υπερηφάνεια, την ταξική σύγκρουση, την αριστερά και τους κομμουνιστές. Οι εκλογές είναι κοινωνικό θερμόμετρο. Δεν αλλάζουν τη ζωή μας αλλά στέλνουν μήνυμα».
Ο Σπύρος Παπακωνσταντίνου αφού έκανε αναφορά στα ψηφοδέλτια της εκλογικής συνεργασίας επισήμανε ότι «γνωρίζουμε καλά πως για να φτάσει κανείς να στηρίξει το ψηφοδέλτιο που θα γράφει ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ θα πρέπει να περάσει από σαράντα κύματα. Να υπερβεί παγιωμένες προκαταλήψεις, εκβιασμούς, πλύση εγκεφάλου, τα σύννεφα της αστικής εξουσίας και τις παγίδες του συστήματος, τη θεωρία της αναποτελεσματικότητας και τις αγκυλώσεις χρόνων, τις σημαίες που σφετερίζονται ο δικέφαλος κοινοβουλευτικός ρεφορμισμός (ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ), τις αυταπάτες και τα αναχώματα, να σπάσει το ναρκοθετημένο τοπίο, να μας βρει και να μας πιστέψει».
Τέλος ο Χρήστος Κάτσικας αφού έκανε μια ιδιαίτερη αναφορά στις αυταπάτες που καλλιεργούν τόσο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ η οποία με τα μεταβατικά της προγράμματα λειτουργεί σαν «αριστερό» συμπλήρωμα του ρεφορμισμού, όσο και «το νεότευκτο οικοδόμημα της Λαϊκής Ενότητας που κουβαλάει όλη την αρχαία σκουριά των παλιών αδιέξοδων πολιτικών» αναφέρθηκε στο «πραγματικό περιεχόμενο της γραμμής του ΚΚΕ που δεν αποτελεί παρά ένα κράμα αγιάτρευτου ρεφορμισμού και επαναστατικής λογοκοπίας».
Και σημείωσε: «Το κρίσιμο ζήτημα που προβάλλει μπροστά στις εκλογές δεν είναι να διαλέξουμε ποια κόμματα, δεξιά, κεντρώα ή “αριστερά”, θα κυβερνούν αύριο αυτοδύναμα ή συνεργαζόμενα σε μικρούς ή “μεγάλους συνασπισμούς” και θα διαχειρίζονται την εξουσία για λογαριασμό του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, τσακίζοντας το λαό με τη βάρβαρη και υποτελή πολιτική των μνημονίων.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι να χτιστεί βήμα – βήμα ένα ισχυρό, λαϊκό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης, ικανό να αποκρούσει τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και να προασπίσει αποτελεσματικά τα άμεσα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι αν θα συγκροτηθεί, όχι μία στο όνομα Αριστερά προσαρμοσμένη στις ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά μια πραγματική Αριστερά, ένα πραγματικό κομμουνιστικό κόμμα που χωρίς την ύπαρξη και την πάλη του η εργατική τάξη και οι πλατιές λαϊκές μάζες θα παραμένουν αφοπλισμένες, ευάλωτες στο πέλαγος των ρεφορμιστικών αυταπατών, όπου οι όποιες εκδηλώσεις μαζικής αντίστασης θα μένουν στα μισά του δρόμου, χωρίς συνέχεια και προοπτική, όπως έδειξε η εμπειρία των τελευταίων χρόνων».
